domingo, 30 de septiembre de 2012

Saponaria officinalis L.






   Saponaria officinalis L


Albitorno, xaboneira, herba concheira, bataneira.
Hierba jabonera. Lanaria.

Herba que medra ó pé dos regatos e ríos, camiños con certa humidade,e bosques de ribeira . É planta glabra, de talos opostos con follas ovado-lancoladas e con tres ne
rvios. As flores son terminais e aparecen formado unha cima, de cinco peltalos, enteiros ou escotados, de rosado a blaquecinos. O froito é unha cápsula cilíndrica.


 Florece de maio a agosto ou ben entrado o mes de setembro.
As follas o fregalas fan escuma, polo que se poden usar coma xabón. Coma medicinal é sudorifera, e depurativa.
Aparece diseminada por todo o pais. entre os 0 e os 1600m de altitude. En Leiro atópase disemida por toda a beira do Avia, tamén subindo polo Arenteiro.
Distribuese polo Centro e S de Europa, Caucaso, W de Asia e Madeira. Dispersa por toda a Península Ibérica.


Saponaria; sapo, jabón. Semella que as raices desta planta eran utlizadas pra lavar a lá, de ahí tamén o nome de lanaria.

   

6 comentarios:

Katy dijo...

¿Te has propuesto que aprenda gallego? A estas alturas va a ser difícil Me quedo con la fotografía porque del texto solo palabras sueltas. Tampoco tiene traductor.
Podrías escribirlo en los dos idiomas.
Regards and have a nice week

Pluvisca dijo...

La planta, la flor, es preciosa, me gustan las flores sencillas.

El gallego me gusta, es como el mallorquin * mi idioma( que parece que cantamos

María dijo...

Adaaaaaaa qué curioso ¡¡una flor jabón!! :-)


¿Te has pasado al galego? jajaja

A mi me gustaría dejarte este comentario en nuestro ( bueno mío adoptivo) idioma, pero...

Ainda que lo entendo ben, mais que ben... non podo falarlo, nin escirbirlo por medo a poñerte algunha barbaridade... ocórreme o mesmo co inglés, o entendo o leo pero non podo falalo ¡¡sentome unaha imbécil tartaja!!:-)

Bueeeeeno, lo he intentado...



Moitos bicos MARCELO e boo día.

Anónimo dijo...

Me encanta leer en gallego, lo entiendo!
Una cosilla, parece jazmín...bueno, al menos a mi me parece que es primo hermano de el...
Sabes a que huele?

Ah!
Ya he vuelto...
:)

Besitos amigo.

mariola dijo...

Gústame esta xaboneira.
Na primeira foto chámanme a atención duas cousas( se mo permites): unha alerta ó seu espazo, que parecen dicir as dúas flores aínda medio pechadas que como frechas nos intimidan e apertura total da primeira flor, que nos da todo sen pedir nada a cambio.
Gústame ese achegamento.
Na segunda fotografía parece que as xaboneiras estanse a despeinar co vento.
Fermosas.
un biquiño marcelo.

Anónimo dijo...

Moi boa información visual e escrita,
sempre arrequece pasear este recuncho

saúdos