domingo, 2 de marzo de 2014


2 comentarios:

mariola dijo...

Desenfocados. Quizais nos queramos ver así,desfigurados cando nos poñemos as máscaras para fuxir ás veces desta sociedade que nos maniata cos seus gobernos.
Deformados, pero todos a un.
Non sei como charmarlle a ese espectro que parece que vai seguindo aos disfrazados, como un ánima que os vai perseguindo. Parece que foran chamados pola candidez desa luz que guia.
Demasiada imaxinación?
un biquiño marcelo e bo martes de carnaval.

María dijo...

Pues sí, a mi los carnavales siempre me han parecido algo borroso... no sé, demasiado disfraz no me gusta, vaya, no me gusta nada disfrazarme.. ir de uno mismo ya supone demasiado esfuerzo :))


Muaaakkss!!